مجید ابهری در خبرآنلاین نوشت: معتادان بی‌خانمان در بعضی از نقاط شهر برای خود مناطقی را انتخاب کرده‌اند که به پاتوق مشهور است و هر کدام از این مکان‌ها صاحب و گردانندگانی دارد و معمولا پاتوق به نام صاحبش شناخته می‌شود.
با شناسایی اینگونه مراکز توسط پلیس مبارزه با مواد مخدر و هجوم به آنها، معتادان نقاط دیگری را انتخاب کرده و بعد از احساس امنیت دوباره به پاتوق خود برمی‌گردند. پاتوق‌های معروف تهران عبارتند از پاتوق های پاشا و عبدی در بزرگراه چمران، محمدشاه در ولنجک، اسلام‌آباد در نیایش، حسین لره در پل مدیریت، عبدالله ژیگول در یادگار امام (ره) و...
با توجه به پاکسازی محله هرندی و فرحزاد و جمع‌آوری معتادان از این دو ناحیه توسط نیروی انتظامی و نگهداری آنها توسط شهرداری، باید سایر نهادها نیز در این جهاد ملی شرکت کنند.
به طور متوسط روزانه فروش مواد مخدر در این مکان ها با مبالغ میلیونی انجام می‌شود و البته بعضی از پاتوق‌ها اختصاص به فروش مواد مخدر مشخصی دارند، به عنوان مثال در پاتوقی مشخص هروئین و شیشه و در پاتوقی دیگر تریاک و حشیش فروخته می‌شود.
معمولا گردانندگان پاتوق از افرادی که به چوبدار معروف هستند برای نگهداری در اطراف پاتوق استفاده می کنند، این افراد معتاد بوده و برای دریافت مواد مخدر روزانه ساعت ها کشیک می‌دهند و به محض مشاهده ماموران توسط تلفن همراه یا سوت کشیدن آنها را خبردار می‌کنند.
ترازو دارها، فروشندگانی هستند که مواد پاتوق‌دار را می‌فروشند و آنها هم به جای مزد، مواد دریافت می‌کنند. بستگی به حجم پاتوق معمولا تعداد زیادی در این مکان‌ها مقیم هستند که با دزدی، تکدی‌گری و خرده‌فروشی مواد مخدر امورات خود را می‌گذرانند. اخیرا نیز تعدادی از زنان بی‌خانمان به این پاتوق‌ها اضافه شده‌اند. مشتریان عبوری و خریداران رهگذر فقط برای خرید و مصرف مواد به این مکان‌ها مراجعه می‌کنند.
اغلب این افراد نیز بی‌خانمان و کارتن‌خواب هستند و امراضی مانند اچ آی وی مثبت، هپاتیت، گال و بیماری‌های گوارشی و پوستی دارند که هر کدام از این افراد به عنوان منبع متحرک ویروس بیماری هستند که برای سلامت شهروندان خطر جدی محسوب می‌شوند.
برای ریشه‌کن کردن این پاتوق‌ها که به منزله غده‌های سرطانی شهر هستند باید مردم به کمک نیروی انتظامی شتافته و آدرس این مکان را در اختیار پلیس قرار دهند.
شهرداری تهران در امر مقابله با این غده‌های سرطانی به تنهایی عمل می‌کنند که باید بهزیستی و تشکل‌های مردمی به کمک این کار بشتابند.
جمع‌آوری افراد پاتوق باید به شکلی باشد که آنها فرصت بازگشت یا عزیمت به پاتوق دیگری را نداشته باشند؛ چرا که ممکن است نقاط دیگری را آلوده کنند.